ما که اطفال این دبستانیم -- همه از خاک پاک ایرانیم

ما همانند کودکانی که در یک دبستان پرورش پیدا می کنند همگی پرورش یافته خاک پاک ایران هستیم

همه با هم برادر وطنیم -- مهربان همچو جسم با جانیم

همه ما با هم در این وطن مانند برادریم و مانند جسم و جان با هم مهربانیم

 اشرف و اَنجَبِ تمام مِلَل -- یادگار قدیم دورانیم

ما شریف ترین و نجیب ترین ملت هستم و این را از زمان های دور به یادگار داریم

وطن ما به جای مادر ماست -- مادر خویش را نگهبانیم

وطن ما همچون مادر برای ما گرامی و عزیز است و ما از آن محافظت می کنیم

شکر داریم که از طفولیّت -- درس حبّ الوطن، همی خوانیم

خدا را شکر می کنیم که به ما از ابتدای کودکی درس عشق و محبت به وطن را یاد داده‌اند

چون که حبّ وطن ز ایمان است -- ما یقیناً ز اهل ایمانیم

وقتی که دوست داشتن وطن جزئی از ایمان است به طور حتم ما جز انسان های با ایمان هستیم

گر رسد دشمنی برای وطن -- جان و دل، رایگان بیفشانیم

اگر دشمنی به وطن ما حمله کند ما جان و دل خود را از صمیم قلب در راهش فدا می کنیم

ای سلامم،ای سرودم

ای نگهبان وجودم

ای غمم تو، شادی ام تو

مایه ی آزادی ام تو) "ای وطن"

معنی: ای وطنی که سلام و سرود من و نگهبان وجود منی و باعث غم و شادی و آزادگی من هستی( خطاب به تو هستم).

( ای دلیل زنده بودن 

ای سرودی صادقانه 

ای دلیل زنده ماندن 

جان پناهی جاودانه)"ای وطن"

معنی: ای وطنی که دلیل زنده ماندن منی،ای سرود راستی و درستی،ای دلیل زنده ماندن و نگهبان همیشگی جان من(خطاب به تو هستم). 

(هم چو رویش در بهاران

هم چو جان در هر بدن

مثل بوی عطر گل ها

مثل سبزی در چمن "ای وطن"

معنی:ای وطنی که مثل رویش در فصل بهاری،مثل جان و روح در بدن هستی و مانند بوی عطر گل ها خوش بویی و مانند سبزی چمن باطراوتی(خطاب به تو هستم) 

(مثل راز شعر حافظ

مثل آواز قناری

هم چو خوش ترین ها

هم چو باران بهاری" ای وطن"

معنی:ای وطنی که مثل رازی هستی که در شعر حافظ است، مثل آواز قناری زیبا هستی،مانند خوش ترین یاد ها در یاد می مانی و مثل باران بهاری،شادابی(خطاب به تو هستم). 

(مثل غم در مرگ مادر

مثل کوه غصه هایی

مثل سربازان عاشق

قهرمان قصه هایی)"ای وطن"

معنی: ای وطنی که مثل غم از دست دادن در مرگ مادر هستی،مثل کوهی از غصه هایی و مثل سربازان عاشقی هستی که قهرمان صه ها می شوند( خطاب به تو هستم). 

( هم چو آواز بلندی 

از بلندی های پاک

با غروری، با گذشتی

با وفایی هم چو خاک)" ای وطن"

معنی :ای وطن تو مانند آواز بلند از قله های پاک بلند هستی،بسیار با غرور و با گذشتی و مانند خاک باوفا هستی(خطاب به تو هستم)

خروشید و جوشید و بَرکَند خاک -- زسُمّش زمین شد ,همه چاک چاک

رخش می خروشد و سُم بر زمین می کوبد تا خاک را زیر و رو کند

بزد تیغ و بنداخت از بَر,سرش -- فرو ریخت چون رود,خون از بَرَش

رستم با شمشیرش سر ازدها را از تنش جدا کرد و از سر بریده شده اش رودی از خون به را می افتد

بینداخت چون باد,خَمِّ کمند -- سر ِ جادو آورد ناگه به بند

رستم طنابش را طوری پرتاب میکند که سر جادوگر را به بند می کشد

میانش به خنجر به دو نیم کرد -- دل جاودان زو پُر از بیم کرد

رستم با خنجر خود اورا به دو نیم کرد و با این کار ترس و وحشتی در دل ستمگران انداخت

چو رستم بدیدش ,برانگیخت اسب -- بدو تاخت مانند ِ آذرگشسب

وقتی رستم ارژنگ دیو رامی بیند,مانند آتشی پر قدرت به سوی او می تازد

سر و گوش بگرفت و یالش دلیر -- سر از تن, بِکندش به کردار ِ شیر

رستم سر و گوش و موهای دیو را دلیرانه (شجاعانه) گرفت و سرش را مانند یک شیر پر قدرت از تن جدا کرد

زبهر ِ نیایش, سر و تن بشُست -- یکی پاک جای ِ پرستش بجُست

رستم بعد از پیروزی برای نیایش و راز و نیاز خودش را می شوید و مکانی تمیز برای عبادت پیدا می کند.

از آن پس نهاد از بر ِ خاک,سر -- چنین گفت کای داور ِ دادگر!

سرش را برای سجده بر زمین می گذارد و به خداوند چنین می گوید : که ای داور عادل ...

زِ هر بد,تویی بندگان را پناه -- تو دادی مرا,گُردی و دستگاه

تو پناه بندگانت در مقابل بدی ها و زشتی ها هستی و من هرچه قدرت و مقام دارم از لطف توست

1)دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردندیکی آن که اندوخت و نخورد، و دیگر آن که آموخت و نکرد

2)علم، چندان که بیشتر خوانی                چون عمل در تو نیست، نادانی

3)نه محقّق بود، نه دانشمند                  چارپایی، بر او کتابی چند

4)آن تهی مغز را چه علم و چه خبر               که بر او هیزم است یا دفتر

1)دو گروه از انسان ها هستند که بی فایده سعی و تلاش می کنند یک گروه آن هایی هستند که مال و ثروت جمع آوری می کنند و از آن استفاده  نمی کنند و گروه دیگر کسانی هستند که علم و دانش را فرامی گیرند ولی به آن عمل نمی کنند .

2)هر چه قدر بیشتر علم را فرا بگیری چنانچه به آن عمل نکنی نادان هستی

3) اگر بر پشت چهار پایی باری از کتاب هم باشد او پژوهشگر و یا دانشمند نمی شود

4)آن حیوان چهارپا آگاهی و خبری ندارد که آنچه که بر پشت اوست هیزم است یا دفتر و کتاب

1)با اینکه سخن به لطف آب است , کم گفتن هر سخن , صواب است

2)آب ارچه همه زلال خیزد -- از خوردن پر , ملال خیزد

3)کم گوی و گزیده گوی , چون دُر -- تا زاندک تو , جهان شود پُر

4)لاف از سخن چو دُر توان زد -- آن خشت بود که پر توان زد

5)یک دسته گل ِ دِماغ پرور -- از خرمن صد گیاه , بهتر

1)با اینکه حرف زدن مانند آب خیلی خوب است,اما,کم حرف زدن بسیار بهتر و شایسته است

2)گرچه آب بسیار پاک و زلال است,اما اگر زیاد بنوشی اذیّت می شوی

3)در سخن گفتن زیاده روی نکن,کم حرف بزن اما حرف های خوب و درست,تا حرف خوب تو (هرچند کم) را دیگران بخاطر بسپارند.

4)درست نیست که حتی سخن خوب و درست را با زیاده گویی همراه کنی,زیرا آنچه که می توانی بسیار زیاد استفاده کنی مانند خشت و گل اهمیتی ندارد. (یعنی ارزش حرف خوب را با زیاده گویی و زیاده روی از بین نبر)

5)یک دسته گلی که با بو کردن آن احساس آرامش پیدا می کنی , از یک خرمن گیاه (مقدار زیادی گیاه را در یک جا جمع آوری کنن) بی فایده بهتر است

۱ ـ باد بهاری وزید از طرف مرغزار               باز به گردون رسید،ناله ی هر مرغ زار

۲ ـ خیزوغنیمت شمار،جنبش بادربیع           ناله ی موزون مرغ،بوی خوش لاله زار

۳ ـ هرگل وبرگی که هست،یادخدامیکند      بلبل و قمری چه خواند؟یاد خداوندگار

۴ ـ برگ درختان سبزدر نظر هوشیار              هر ورقش دفتری ست،معرفت کردگار

معنی: 1 ـ باد بهاری از طرف سبزه زار وزید   (معنی مصراع اول )

باز صدای پرندگان به گوش گردش روزگار رسید. (معنی مصراع دوم )

2 ـ بلند شو و از فرصت استفاده کن.وزیدن باد بهاری، (معنی مصراع اول )

صدای آهنگین پرندگان و بوی خوب گلها.  (معنی مصراع دوم )

3 ـ هر چیزی که در  دنیا هست،از خداوند یاد می کند. (معنی مصراع اول )

بلبل و قمری و پرندگان با صدای زیبای خود چه چیزی را یاد آوری کردند؟

یاد خداوند و آفریدگار.  (معنی مصراع دوم )

4 ـ برگ درختان سبز،در نظر انسان عاقل    (معنی مصراع اول )

مانند دفتری است که به آن نگاه  می کند و به شناخت خداوند می رسد.(معنی مصراع دوم)

اگر انسان تلاش و کوشش کند خداوند حتماً به او روزی و موفقیت در انجام کاری که در آن قدم برداشته عطا خواهد کرد 

اگر می‌خواهی که یاد و نام تو در دنیا ماندگار و جاودان باشد ، نام نیک بزرگان را زنده نگه دار

هرکه نیکی کند،خداهم به او نیکی خواهدکرد کرد

این عبارت را زمانی به کار میبریم که کار از کار گذشته و همه راه حلها بی فایده باشد.

   تکرار و استمرار در هر کار موجب کسب تجربه شده و در نتیجه آن کار بهتر،با کیفیت تر و در حد کمال انجام میشود 

هر کس جایگاه بالاتری داشته باشد ، دردسرها و گرفتاریهای بیشتری نیز دارد